قرارداد وام قابل تبدیل به سهام

یکی از رایج ترین راه های سرمایه گذاری در مراحل یک کسب و کار یا استارتاپ  استفاده از وام قابل تبدیل به سهام است .

وام قابل تبدیل به سهام یک بدهی کوتاه مدت است که به سهام تبدیل می شود . در سرمایه گذاری اولیه بر روی کسب و کارهای نوپا این بدهی به طور معمول و اتوماتیک به سهام ممتاز تبدیل می شود . در واقع سرمایه گذاری مبلغی را به صورت وام به آنها  واگذار می کند و در مقابل به جای پس گرفتن این پول به همراه سود آن ، بخشی از سهام آن کسب و کار را بسته به شرایط موجود در این قرارداد در قالب سهام ممتاز در اختیار می گیرد .

از آنجایی که ارزش گذاری و ارزیابی مراحل اولیه کسب و کار تا حدودی مشکل است ، همچنین مذاکره با سرمایه گذاران در جهت ارزش گذاری نیز امری زمان بر و معمولا بی نتیجه است . سهام را از طریق این قرارداد وارد کسب و کار می کنند . وارد کردن سرمایه از طریق قرارداد وام قابل تبدیل به سهام می تواند این ارزش گذاری را تا زمانی که داده های بیشتری در اختیار ما قرار گیرد و به روشن شدن ابهامات کمک کند ، به تاخیر بینداز .

با دریافت قرارداد وام قابل تبدیل به سهام وام دهنده تبدیل به سهامدار شرکت می شود .

قرارداد سرمایه گذاری خطر پذیر چیست ؟

سرمایه گذاری خطر پذیر یکی از راه های دریافت پول برای شوع یا رشد کسب  کارهای کوچک می باشد . بیشتر سرمایه گذاری های خطر پذیر همانطور که از عنوان آن ها پیداست ، در معرض خطر بالایی قرار دارن . سرمایه گذار ریسک پذیر با مدیریت فعالانه و برنامه ریزی در توسعه مدل های راهبردی ، در کسب و کار هدف و ارزش افزوده و افزایش قیمت سهام این شرکت ها نقش مهمی ایفا می کند .

سرمایه گذاری خطر پذیر یکی از انواع قراردادهای مشارکت در سرمایه گذاری است و در واقع سرمایه ای است که از برخی گروه های سرمایه گذاری دریافت می کنید که با استارتاپ ها و کسب و کارهای کوچک کار می کنند . این گروه ها بر سرمایه گذارانی که می خواهند در شرکت هایی که با پتانسیل رشد قوی در ازای دریافت سهام سرمایه گذاری کنند ، نظارت می کنند .

به همین دلیل برای دریافت سرمایه یا سرمایه گذاری لازم است که قراردادی با مضامین روشن و واضح میان طرفین منعقد شود تا از هر گونه اختلافات بعدی در روند کار جلوگیری به عمل بیاید .

قرارداد سرمایه گذاری مشترک به چه مفهومی است ؟

به آن قرارداد مشارکت مدنی یا  قرارداد مشارکت انتفاعی گفته می شود . یکی از انواع قرارداد سرمایه گذاری بین دو یا چند شخص یا شرکت ، برای هم افزایی و دستیابی به اهداف تجاری ، مالی و یا فنی منعقد می شود .

قرارداد سرمایه گذاری مشترک قراردادی بین دو یا چند شخص حقیقی یا حقوقی است که هر یک از طرفین ، تعهد انجام عملی را در یک پرژه بر عهده میگیرند و به طور مشترک از منافع پروژه بهرهمند می شوند ، اما هیچکدان مالک قطعی پروژه یا شرکت نیستند.

از این نوع قرارداد در مورد مختلفی مانند امور تولیدی ، بازرگانی ، تحقیق و توسعه ، ساخت ساز ، خدماتی و غیره می توان استفاده کرد . از آنجایی که سهم آورده نقدی یا غیر نقدی طرفین و نحوه تقسیم سود در این قرارداد کاملا مشخص می شود ، هر یک از شرکا در سود یا زیان پروژه ، به اندازه سهم مشارکت خود سهیم خواهند بود.

در قرارداد سرمایه گذاری مشترک ، علاوه بر تعیین سهم آورده هر یک از طرفین ، حدود وظایف و اختیارات شرکا نیز تعیین میشود .

قرارداد سرمایه گذاری خارجی

به قرارداد دولتی یا قرارداد توسعه اقتصلدی نیز معروف است ، متداول ترین روش برای سرمایه گذاری های بزرگ خارجی خصوصا در کشورهای در حال توسعه است . این نوع قراردادها از نظر موضوعی طیف وسیعی از مراودت اقتصادی را شامل می شوند و مصداق های متنوع و گوناگونی دارد .

ماهیت سرمایه گذاری خارجی به گونه است که قراردادهای مربوط به آن برای مدت زمان بسیار طولانی ( حداقل پانزده سال ) تداوم خواهند داشت .

انواع قراردادهای سرمایه گذاری خارجی

 سرمایه گذاری های خارجی که بر اساس مفاد قانون تشویق و حمایت سرمایه گذاری خارجی 1381 پذیرفته می شود و از تسهیلات و حمایتهای این قانون برخوردارند به دو طریق قابل پذیرش است :

1: سرمایه گذاری مستقیم خارجی در زمینه هایی که فعالیت بخش خصوصی در آن مجاز است.

2: سرمایه گذاری خارجی در کلیه بخش ها در چهارچوب روش های مشارکت مدنی ، بیع متقابل و ساخت ، بهره برداری و واگذاری که برگشت سرمایه و منافع حاصله صرفا از عملکرد اقتصادی طرح مورد سرمایه گذاری ناشی می شود و متکی به تضمین دولت یا بانک ها یا شرکت های دولتی نباشد .

نحوه تنظیم قرارداد سرمایه گذاری چگونه است ؟

مطابق تمامی قراردادهای معتبر و صحیح دیگر ، متن قرارداد سرمایه گذاری نیز باید شامل ارکان عمومی قراردادها باشد ، این ارکان عمومی مواردی مانند تعیین طرفین قرارداد ، موضوع قرارداد ، مدت قرارداد و مبلغ قرارداد را در بر می گیرد .

موضوع قرارداد سرمایه گذاری

موضوع در قراردادهای سرمایه گذاری همان سرمایه است ، منظور از سرمایه ، میزان آورده نقدی و غیر نقدی هم از طرفین قرارداد است . در قرارداد باید دقیقا مقدار، نحوه پرداخت و جزییات سرمایه درج گردد.

مدت قرارداد

تعیین مدت در قرارداد سرمایه گذاری از اهمیت ویژه ای برخوردار است . زیرا تاریخ شروع سرمایه گذاری و شرایط آن را مقرر می دارد . به طور مثال : از تاریخ انعقاد این قرارداد شرکت ، فعالیت خود را آغاز می کند .

نحوه تقسیم سود

در یک قرارداد سرمایه گذاری لازم است نحوه تقسیم سود ، زمان تقسیم سود و روش پرداخت سود حتما پیش بینی شود .

تقسیم سود در قرارداد سرمایه گذاری میتواند با تصمیم شرکا یا شرکایی که بیش از نصف سرمایه را در اختیار دارند یا پیش بینی قرارداد سرمایه گذاری ، شرکاء تصمیم بگیرند که سود تقسیم نشود و انباشته شود تا در فواصل گونان طبق تصمیم شرکا بین آنها تقسیم شود.

نحوه ورود و خروج شرکا در سرمایه گذاری

مطابق قانون مدنی ، در صورت فوت احدی از شرکا ء وراث او به عنوان نماینده قانونی وی ، جانشین او در شرکت می شوند . این مورد همچنین در مورد زمان فروش سهم نیز صادق است که شخصی که سهم را خریده جایگزین شریک قبلی می شود . در موارد ورود شخص جدید به شرکت ، می توانند در خصوص نحوه حضور او در قرارداد سرمایه گذاری پیش بینی نمایند . در این زمینه حقوق مالی و غیر مالی سهام داران باید مورد توجه قرار بگیرد

برای تسویه با شریکی که قصد خروج دارد باید آورده او به شرکت با سود احتمالی متعلق به او که هنوز پرداخت نشده است . پرداخت شود .

لازم به ذکر است در تمام و انواع قراردادهای سرمایه گذاری باید ، مشخصات طرفین ، موضوع قرارداد ، مدت قرارداد ، میزان و نوع تعهدات ، سود ، تاریخ شروع و پایان قرارداد الزاما باید در قرارداد ذکر شود و مورد توافق قرار گیرد و مدیریت نیز مشخص گردد و طرفین با شفافیت در طرح خواسته های خود بتواند به اهداف خود دست پیدا کنند .